Aan het werk!

Hey iedereen,

Hoe is het ermee in het verre, koude, natte Nederland? Hier gaat alles prima. Beetje rommelige buik, maar ik heb hier (in het resort waar we in het weekend zitten) een normale wc om naartoe te rennen, dus dat maakt veel goed. Ondertussen ben ik ook een beetje gewend aan het dorpje waar ik zit (en de dorpelingen aan mij, dat kostte ook een aantal dagen). Maar goed, laat ik bij het begin beginnen.

Ruim een week geleden zijn Hilde en ik afgereisd naar ons project. Met zijn tweetjes in een kermisbus vol nepalezen en wat verlopen hippies (ik hoop volgende week wat foto's te kunnen uploaden!) gingen we op weg naar Chitwan. Daar werden we opgehaald door Jag, onze contactpersoon. Een van de eerste dingen die hij zei was "No school today and tomorrow, holiday." Oh ja, Nepalese berichtgeving. Nou ja, in ieder geval staan we niet voor een dichte school, wat ook nog al eens voor schijnt te komen. Die dagen hebben we dus maar gebruikt voor het verkennen van het dorpje en het uitmesten van de keuken (er zijn een jaar geen vrijwilligers geweest, dus is er ook een jaar niets mee gebeurd). En dat is een karwij, als je alleen koud water, 2 doekjes en een oude tandenborstel tot je beschikking hebt (die laatste hebben we daarna dan ook maar weggegooid). Afwassen doen we trouwens nog steeds met de doekjes en het koude water, want heel veel anders is er niet.

Zondag zijn we dan eindelijk begonnen op onze school (ja, zondag ja, ze hebben hier 6 dagen per week les). Het eerste uur zijn we warm onthaald door alle leraren, en ook de kinderen hingen voortdurend om ons heen om onze hand te schudden of gewoon een praatje te maken. We hebben daar afgesproken dat we de eerste week in de klas zitten om mee te kijken, en daarna pas zelf les te gaan geven (dat wordt dus na dit weekend, spannend!). Vooral van de 2e klas kan ik erg genieten. Dit zijn kinderen van een jaar of 5 en ze zijn net begonnen met Engels leren. Dus veel liedjes en matchspelletjes. Daarbij doet de juf het ook op een hele leuke manier. Ik vind het dan ook heel erg jammer dat mijn Nepalees niet goed genoeg is om daar les te gaan geven. Maar we mogen vast nog wel een keertje binnen komen gluren.

De andere lessen zijn vooral heel erg de leraar na-roepen. "This is the main verb. What is this?" "The main verb". Ze doen een hele les (40 minuten) over een tekst lezen, en vervolgens overschrijven (of dat is huiswerk). De overgeschreven tekst kijken wij dan na, en die zit regelmatig vol met fouten. Dus haal je die er uit, en geef je het schrift terug, terwijl je naar je verbeteringen wijst. Geen enkel probleem, ze schrijven hem gewoon nog een keer over.... inclusief fouten. Toch blijf ik gewoon dapper verbeteren, want soms heeft een tweede (of derde, of vierde) versie fouten die vorige niet had (en zijn die fouten wel verbetert). Er is dus nog hoop!

Vrijdag is hier een halve dag, en deze keer werd die niet aan lesgeven besteed, maar was het "Good Friday", oftewel: zingen en dansen, in plaats van Engels! En natuurlijk moesten wij meedoen! Ondertussen zijn we dus een expert in Nepalees dansen (met je heupen bewegen en ondertussen vage dingen met je handen doen). Gelukkig zijn er geen foto's van gemaakt, haha. Ook hebben wij het Wilhelmus gezongen, en klas 4 (?) werd zelfs getrakteerd op "het is een nacht" (waarvan we tijdens het zingen bedachten dat het maar goed is dat ze tekst niet verstaan).

Al met al heb ik het so far dus nog reuze naar mijn zin! En vermaken jullie je ook nog een beetje?